70 jaar Kapsalon van Egteren

Ik probeer een samenvatting te schrijven over het begin tot heden van kapsalon van Egteren over de afgelopen 70 jaar.

Mijn vader is geboren in Nunspeet in een gezin van 7 kinderen  mijn moeder in Meppel, en had twee zussen en een broer, ze waren beiden de jongste uit het gezin.

Mijn vader is als leerling bediende begonnen bij kapper Bruins in Meppel. Mijn moeder werkte in de verpleging, maar besloot samen met mijn vader om het kappersvak in te gaan.

Ze verhuisden naar Nunspeet waar ze besloten te trouwen en een  kapsalon te beginnen. Maar doordat de oorlog uitbrak kwam er niets van een huwelijk.

Daarom ging mijn moeder bij haar schoonzuster in Nunspeet in de leer en mijn vader ging werken in Nijkerk.

In de oorlog is mijn vader bij zijn zwager  Rikus  Koot aan de Beekstraat in Epe gaan werken. Omdat zijn baas opgepakt werd kon de zaak in Nijkerk niet verder.

Na de oorlog werd er getrouwd en de naar een kapsalon gezocht die ze vonden aan de Stationsweg 1 toen F …. van de familie Pinkse.

Mijn moeder begon aan de voorkant met een damessalon en mijn vader aan de achterkant (doorgang is nog te zien links naast de Aldi )met een herensalon, op 01-10-1947.    

Mijn vader kreeg enige jaren later steun van een bediende, Herman Rozendaal. Maar na een paar jaar besloot Herman  naar de PTT te vertrekken.

Het pand was eigendom van de familie Clasie, het kwam  te koop, maar voor toen een veel te hoge vraagprijs. Wanneer het regende had je in de keuken een paraplu nodig!

Wat Clasie niet wist dat de kapsalon op nr. 13 te koop kwam.

Dit pand was eigendom van van Huffelen, van de Zevenakkersweg.

In dit pand was van Kregten begonnen als kapper en later

 Cees Cosman en als laatste Bop Cosman.

Er waren drie gegadigden voor het pand en van Huffelen gaf de voorkeur aan mijn vader, om diverse redenen.

Er moest eerst een stukje worden bijgebouwd, omdat wat nu herensalon is een tabakszaak/bibliotheek was, van 2 bij 4 meter, wat nu woonkamer is was damessalon alleen de helft kleiner (3 x3)  en de herensalon was achter de tabakszaak.

Maar in december 1958 was het zover een eigen salon.

Na wat jaren alleen gewerkt te hebben kwam Johan Liefers uit Heerde als hulp bij mijn vader werken.

Mijn vader was een actief man en zat in veel besturen:  ONA, Ondernemersver. Comité oude van dagen, toneel enz.        Maar hij had ook twee heel belangrijke hobby’s: op de eerste plaats en zolang als het mogelijk was en het weer het toeliet vissen. En in december, assistent zijn van de Goedheiligman vele jaren heeft hij mij als Sinterklaas voor de gek gehouden.

Ik mocht hem later wel als Zwarte Piet assisteren.

Zelf ben ik geboren op stationsweg 1, heb op de Hervormde lagere school aan de Klapperdijk gezeten en later, tot dat ik naar de kappersvakschool kon, enige jaren op de van de Poll. U.L.O. tot ik naar de kappers dag vakschool zou gaan.

Je moest toen15 jaar zijn om toegelaten te worden. Maar het werd niet de dag vakschool in Arnhem. Het bleek dat je het vak het beste bij een collega kon leren.

Dus ging ik  werken in Epe, voor F 5,00, hier moest ook de bus nog van betaald worden.

Het was in hetzelfde pand waar mijn vader herenkapper is geweest bij zijn zwager. Zijn zuster had de damessalon verhuurd aan Onno Zwart, wat weer een bekende was via het kappersbestuur, waar ze samen een functie hadden, je kwam n.l. niet zo makkelijk aan een stage adres, je kostte meer dan je opbracht.

Naar een driekwartjaar ben ik geswitcht en kreeg ik privé les   bij Kapsalon van de Tooren in Zwolle, waar ik drie dagen stage liep en twee dagen les kreeg.

Toen duurde de kappersopleiding nog drie jaar, maar ik kon direct na het behalen van mijn diploma in vaste dienst komen. Ik heb daarna nog een vervolg opleiding gedaan om een eigen salon te mogen beginnen, de patroonsopleiding.

Hierna volgden 14 maanden militaire dienst.

Toen dat er opzat besloot ik het dameskappersvak vaarwel te zeggen en herenkapper te worden. Dit kon bij ons thuis omdat ik al de nodige ervaring had met knippen als dameskapper kon ik vrij examen doen, eerst voor het bediende en later voor het patroons diploma.

Voor het bediende diploma ben ik naar Zwolle geweest maar voor het  patroons diploma moest ik wel naar Arnhem.

En dat was tweemaal succes vol. Ik heb daar mijn diploma  gehaald. In die tijd gingen wij met school altijd naar Utrecht,  voor de scholenwedstrijden en dat kwam het tweede geluk ik kwam daar Emmy tegen, die dameskapster was in Zwolle en in de klas zat van mijn oude werkgever. Enkele jaren later zijn we getrouwd,  Emmy werkte toen in Deventer, dat was niet praktisch, dus werd besloten dat Emmy bij ons thuis zou komen werken samen met mijn moeder.

Maar mijn moeder had het al snel gezien en jong aanstormend talent naast je is  niet gemakkelijk.

Mijn ouders verhuisden naar Heerde en mijn moeder besloot om lekker te gaan genieten en stopte met werken, om zo Emmy haar eigen salon uit te kunnen laten breiden

Al snel bleek dat de salon veel te klein was en de eerste verbouwing was een feit, mijn moeder mocht de opening doen.

Er werd personeel aangenomen omdat Emmy het niet meer alleen aan kon.

Emmy timmerde  behoorlijk aan de weg, zij ging aan kapperswedstrijden meedoen, eerst regionaal toen landelijk. Dat resulteerde in opname in het Nederlands wedstrijdequipe.

Zij won vele prijzen, maar het  belangrijkste was toch wel  de wereldkampioenschappen in Parijs waar ze voor Nederland  een van de drie deelnemers was die mee mocht deelnemen aan het maken van een bruidskapsel. Er deden 52 landen aan mee en Emmy behaalde een geweldige prijs n.l. de vijfde plaats.

Dit was een van de laatste wedstrijden omdat ons gezin werd verblijd met de komst van Brent. Dat was nu niet meer te combineren met de wedstrijden, het nam heel veel tijd in beslag, tweemaal in de week trainen in Utrecht bij de selectie en dan nog thuis de nodige uren.

Weer een verbouwing met een nieuwe doorbraak één ingang en een dames en herensalon in één. Je wilt niet weten hoe negatief senior was. Gelukkig was hij net op vakantie in Spanje en ging de verbouwing door. Maar hoe kunnen mensen veranderen, hij vond het bij thuis komst geweldig.

Nu er voor Emmy geen wedstrijden meer waren kwam er wel een wat anders op haar pad. Omdat je zo succes vol bent geweest word je gevraagd om trainster te worden van technische clubs en dat was vaak op de maandag en de avonden in de week.

Kappersfirma’s vragen je ook om voor hen te komen werken, demonstreren of les te geven om hun  nieuwe producten in het hele land onder de kappers te brengen. 

Daarnaast werd Emmy ook gevraagd door de kappersbond of ze examinator wilde worden.  Later mocht ze zelf examen opdrachten maken. Wel moest ze door heel Nederland beschikbaar zijn, omdat we inmiddels nog een zoon hadden gekregen, Tim, was het allemaal wel druk maar goede planning was het te doen.

Nu was de tijd aangekomen dat mijn vader, die al wat dagen minder was gaan werken, om definitief afscheid van zijn klanten te nemen. Hij  was inmiddels 70 jaar en het was niet makkelijk, maar hij heeft de laatste jaren erg van zijn klanten  genoten nam er goed de tijd voor.

Ze kwamen later weer in Wapenveld wonen dus hij kwam nog wel eens langs.

Gelukkig bleven wij groeien dus er stond weer een verbouwing op stapel, nu heb ik het over 1990 dit was wel de laatste en grootste verbouwing.

We hebben het samen nog heel lang volgehouden, totdat Emmy een jaar of 15 terug, na veel rug operaties helaas haar vak op moest geven. We hebben toen besloten om zonder medewerkers een doorstart te maken.

Maar al snel bleek dat er veel interesse was, om een mooie dames kapsalon te huren.

Daar komt nu een einde aan ,onze dameskapsalon is in 2018 nog tot juli verhuurd en wat er dan mee gebeurd weten we nog niet.

Zelf ben ik het oude ambacht, het scheren met het grote klapmes weer uit te gaan voeren. Hier ben ik in gerold door een collega, die dit deed en ziek werd en mij vroeg of ik hem kon helpen, anders kreeg hij diverse boetes, omdat dat contractueel  zo was opgesteld.

Zo ben ik verder gegaan en scheer ik in het buitenland en in Nederland, met mijn stand, waar ik een oude kapsalon heb nagebouwd. Ook heb ik een kleine kraam waarmee ik ga scheren op feesten en partijen.

We doen dit samen Emmy zorgt voor de Pr, en houdt goed bij wie  volgorde klant is voor en scheerbeurt.

Ik ben inmiddels wel minder gaan werken, nu alleen nog op dinsdag, donderdag en vrijdag. Ik merk wel dat dit niet door iedereen in dank word afgenomen, maar we zijn soepel, wanneer het niet past zoeken wij een andere oplossing.

Langzamerhand hebben we besloten om ons voorzichtig voor te bereiden op beëindiging na 70 jaar Kapsalon van Egteren.

Hoe lang dit nog gaat duren weet ik niet, misschien maak ik de 55 jaar kapper nog wel vol (2020!!!!), ik vind het nog steeds een geweldig en gezellig beroep.

Aart van Egteren