Agenda / Nieuws

=====

Letop!!!!

De volgende  dagen zijn wij  Afwezig in 2024

9 febr tot en met 9 maart

==≈

18 tot en met 20 mei ambachtdmarkt voor de 50x in Linn/Krefeld 

 ===

Van 23 mei tot en met 9 juni schilderles op de camping van Mieke en Sam in Arrabloy Frankrijk, 

Aansluitend tot 22 juni vakantie 

===/

4 augustus Opoeteren (B)

 Een barbier is een vakman of vakvrouw die gespecialiseerd is in het knippen, scheren en verzorgen van mannenkapsels en gezichtshaar. Barbiers hebben doorgaans expertise in het hanteren van scheermessen, tondeuses en andere gereedschappen om haar te knippen en gezichtshaar te scheren, zoals baarden en snorren.
Traditioneel gezien waren barbiers niet alleen verantwoordelijk voor het verzorgen van het uiterlijk van mannen, maar ze waren ook verantwoordelijk voor medische behandelingen zoals aderlatingen en tandheelkundige ingrepen. Tegenwoordig richten barbiers zich vooral op het knippen en stylen van haar en het scheren van gezichtshaar, en ze kunnen ook diensten aanbieden zoals baardverzorging, gezichtsbehandelingen en massages.
Barbiershops zijn vaak plekken waar mannen naartoe gaan om te ontspannen, hun uiterlijk te verbeteren en zichzelf te verwennen. Ze bieden meestal een gezellige en mannelijke sfeer waar klanten kunnen genieten van een professionele knipbeurt, scheerbeurt of andere diensten. In sommige barbiershops wordt de traditie van het scheren met een open scheermes nog steeds in ere gehouden, terwijl andere moderne technieken en producten gebruiken om mannen te helpen er op hun best uit te zien.

DE BARBIER

In een drukke kapsalon hoor je wel eens de vraag: “Hoe oud is eigenlijk het kappersvak?”
Het kappersvak is. zoals de meeste ambachtelijke werkvormen, heel oud. In de Egyptische pyramiden zijn vondsten gedaan, die wezen op het bestaan van herenkappers. Ook uit de tijd van de oude Grieken en van het Romeinse Rijk is bekend dat de kappers bestonden, hoewel het daar slaven waren.
In het simpele agrarische West-Europa duurde het echter vele eeuwen voordat van enige welvaart sprake was. In de middeleeuwen kwam er enige opleving op het gebied van kappers, die toen nog barbieren werden genoemd. Zij waren buiten het scheren en op bescheiden schaal ook het haarknippen, chirurgijns, d.w.z. dokters voor het volk.
Later, toen erdoor het oprichten van universiteiten, meer echte dokters kwamen en de barbier-chirurgijns verboden werd om de geneeskunde uit te oefenen, verviel de barbier in en armoedig bestaan, doordat hij alleen nog in komsten had uit het knippen en scheren. Tot halverwege vorige eeuw kwam het grootste deel van zijn bestaan uit het scheren.
De beter gesitueerde klant bezocht de barbier elke dag voor een scheerbeurt. Hij had een soort abonnement en in de grote kapperskast waren vele laden, onderverdeeld in vakken, waarin de eigen scheerspullen van de klant werden opgeborgen. Er bestond toen een speciale band tussen de klant en de barbier, een klantenkring was tevens een vriendenkring.
Er waren vele scheermessen, aangepast aan de baard van de klant. Want de niet zo kapitaalkrachtigen kwamen slechts tweemaal per week voor hun scheerbeurt. Zij hadden natuurlijk een veel zwaardere baard en bovendien waren er ook klanten die zich het scheren maar één keer in de week konden veroorloven. Iedere groep had andere doekjes, scheerbekken enz. Het scheerbekken werd vooral gebruikt voordat men de kwast kende. Het werd onder de kin tegen het gezicht gehouden, zodat het gezicht makkelijk nat gemaakt kon worden. De rijkste klantengroep had soms een zilveren scheerbekken en als de klant goed bij kas was, had hij een eigen bekken met zijn naam erin gegraveerd.
De moderne herenkapper in zijn goed uitgeruste salon kijkt met nostalgie terug op de geschiedenis van zijn vak in de voorbijgesnelde eeuwen.
 

*Het beroep van barbier is één van de oudste sinds het bestaan van de mens.* *Het is zelfs zo dat rond het jaar 1200 een barbier meer bekend was als “ Barbier – Chirurgijn “* *Deze trok voornamelijk rond van dorp naar dorp en hij was niet alleen welkom om de haren van de dorpelingen te Kortwieken. Behalve scheren en knippen verbonden ze wonden,sneden abcessen weg en pasten ze reeds lang vergeten behandelwijzen als aderlaten en het plaatsen van bloedzuigers toe. In het westen van de Verenigde Staten trokken kappers nog in de 19e eeuw tanden en kiezen. Een barbier in St. Louis plaatste nog bloedzuigers in 1913.* *Wanneer zij aankwamen, bezochten zij meestal de plaatselijke herberg alwaar zij zich installeerden. Om de dorpelingen toch te kennen te geven dat “ Den Barbier “ in het dorp was werd er de al omgekende kapperspaal voor de herberg gezet.* *Deze diende niet enkel als herkenningspunt maar was in de eerste plaats bedoeld om de, meestal bebloede zwachtels, na het wassen te drogen te hangen.* *De kapperspaal werd steeds in dezelfde kleuren geschilderd. Spiraalsgewijs was deze rood, wit en blauw. Wit staat voor de steriliteit waarin werd gewerkt, rood voor et bloed dat er tijdens de aderlatingen e.d. vloeide en blauw staat waarschijnlijk voor de kleur van de adel.* *Want ook zij, die van adel waren, maakten gretig gebruik van de diensten van de barbier-chirurgijn.* *Na het verdwijnen van zijn taak als chirurgijn bleef de kappersppaal bestaan, het werd hèt herkenningspunt van de plaatselijke kapper.

De foto’s kunt u vinden onder het kopje fotogalerie

   70 jaar Kapsalon van Egteren

Ik probeer een samenvatting te schrijven over het begin tot heden van kapsalon van Egteren over de afgelopen 70 jaar.

Mijn vader is geboren in Nunspeet in een gezin van 7 kinderen  mijn moeder in Meppel, en had twee zussen en een broer, ze waren beiden de jongste uit het gezin.

Mijn vader is als leerling bediende begonnen bij kapper Bruins 1) in Meppel. Mijn moeder werkte in de verpleging 2), maar besloot samen met mijn vader om het kappersvak in te gaan.

Ze verhuisden naar Nunspeet waar ze besloten te trouwen en een  kapsalon te beginnen. Maar doordat de oorlog uitbrak kwam er niets van een huwelijk.

Daarom ging mijn moeder bij haar schoonzuster in Nunspeet in de leer en mijn vader ging werken in Nijkerk.

In de oorlog is mijn vader bij zijn zwager  Rikus  Koot aan de Beekstraat in Epe gaan werken. Omdat zijn baas opgepakt werd kon de zaak in Nijkerk niet verder.

Na de oorlog werd er getrouwd 3) en de naar een kapsalon gezocht die ze vonden aan de Stationsweg 1, 4)5) van de familie Pinkse. 6) 7) 8)

Mijn moeder begon aan de voorkant 10) met een damessalon en mijn vader aan de achterkant 11) (doorgang is nog te zien links naast de Aldi )met een herensalon, op 01-10-1947.     

Mijn vader kreeg enige jaren later steun van een bediende, Herman Rozendaal. Maar na een paar jaar besloot Herman  naar de PTT te vertrekken.

Het pand was eigendom van de familie Clasie, 13) het kwam  te koop, maar voor toen een veel te hoge vraagprijs. Wanneer het regende had je in de keuken een paraplu nodig! 14)

Wat Clasie niet wist dat de kapsalon op nr. 13 te koop kwam. 15)

Dit pand was eigendom van van Huffelen, van de Zevenakkersweg. 16)

In dit pand was van Kregten begonnen als kapper en later

 Cees Cosman en als laatste Bop Cosman.

Er waren drie gegadigden voor het pand en van Huffelen gaf de voorkeur aan mijn vader, om diverse redenen.

Er moest eerst een stukje worden bijgebouwd, 17) 18) omdat wat nu herensalon is een tabakszaak/bibliotheek was, van 2 bij 4 meter, wat nu woonkamer is was damessalon alleen de helft kleiner (3 x3)  en de herensalon was achter de tabakszaak.

Maar in december 1958 was het zover een eigen salon.19.20.21.22.23.24)

Na wat jaren alleen gewerkt te hebben kwam Johan Liefers 25) uit Heerde als hulp bij mijn vader werken.26)

Mijn vader was een actief man en zat in veel besturen:  ONA, Ondernemersver. Comité oude van dagen, toneel enz.        Maar hij had ook twee heel belangrijke hobby’s: op de eerste plaats en zolang als het mogelijk was en het weer het toeliet vissen. En in december, assistent zijn van de Goedheiligman 27.28.29) vele jaren heeft hij mij als Sinterklaas voor de gek gehouden.

Ik mocht hem later wel als Zwarte Piet assisteren.

Zelf ben ik geboren op stationsweg 1, 30) heb op de Hervormde lagere school aan de Klapperdijk gezeten en later, tot dat ik naar de kappersvakschool kon, enige jaren op de van de Poll. U.L.O. tot ik naar de kappers dag vakschool zou gaan.

Je moest toen15 jaar zijn om toegelaten te worden. Maar het werd niet de dag vakschool in Arnhem. Het bleek dat je het vak het beste bij een collega kon leren.

Dus ging ik  werken in Epe, voor F 5,00, hier moest ook de bus nog van betaald worden.

Het was in hetzelfde pand waar mijn vader herenkapper is geweest bij zijn zwager. Zijn zuster had de damessalon verhuurd aan Onno Zwart, wat weer een bekende was via het kappersbestuur, waar ze samen een functie hadden, je kwam n.l. niet zo makkelijk aan een stage adres, je kostte meer dan je opbracht.

Naar een driekwartjaar ben ik geswitcht en kreeg ik privé les   bij Kapsalon van de Tooren in Zwolle, waar ik drie dagen stage liep en twee dagen les kreeg.

Toen duurde de kappersopleiding nog drie jaar, maar ik kon direct na het behalen van mijn diploma in vaste dienst komen. Ik heb daarna nog een vervolg opleiding gedaan om een eigen salon te mogen beginnen, de patroonsopleiding.

Hierna volgden 14 maanden militaire dienst.

Toen dat er opzat besloot ik het dameskappersvak vaarwel te zeggen en herenkapper te worden. Dit kon bij ons thuis 31) omdat ik al de nodige ervaring had met knippen als dameskapper kon ik vrij examen doen, eerst voor het bediende en later voor het patroons diploma.

Voor het bediende diploma ben ik naar Zwolle geweest maar voor het  patroons diploma moest ik wel naar Arnhem.

En dat was tweemaal succes vol. Ik heb daar mijn diploma  gehaald. In die tijd gingen wij met school altijd naar Utrecht,  voor de scholenwedstrijden en dat kwam het tweede geluk ik kwam daar Emmy tegen, die dameskapster was in Zwolle en in de klas zat van mijn oude werkgever. Enkele jaren later zijn we getrouwd,  Emmy werkte toen in Deventer, dat was niet praktisch, dus werd besloten dat Emmy bij ons thuis zou komen werken samen met mijn moeder.

Maar mijn moeder had het al snel gezien en jong aanstormend talent naast je is  niet gemakkelijk.

Mijn ouders verhuisden naar Heerde en mijn moeder besloot om lekker te gaan genieten en stopte met werken, om zo Emmy haar eigen salon uit te kunnen laten breiden

Al snel bleek dat de salon veel te klein was en de eerste verbouwing was een feit, mijn moeder mocht de opening doen.32.33.34.35)

Er werd personeel aangenomen omdat Emmy het niet meer alleen aan kon.